"Sztuka uprawiania róż z kolcami" - Maragert Dilloway

Tytuł: Sztuka uprawiania róż z kolcami

Tytuł oryginału: The Care and Handling of Roses with Thorns

Autor: Margaret Dilloway

Ilość stron: 440

Wydawnictwo: Wydawnictwo M

Rok wydania: 2013

Moja ocena: 8/10

Gal to nauczycielka biologii, która uczy w katolickiej szkole. Jej największym hobby jest krzyżowanie bardzo rzadkich odmian róż. Te kwiaty są tak naprawdę jej przyjaciółmi. Pielęgnuje je jak własne dzieci.

Gal od dziecka jest przewlekle chora na nerki. Z czasem stała się zgorzkniała i odpychająca. Uważa, że ludzie dookoła niej są jej wrogami. Ma dość lekarki, która się nią nie przejmuje czy Waltersa - alkoholika, który zajmuje jej miejsce w kolejce po nerkę. Z czasem nawet przestaje się dogadywać ze swoją jedyną przyjaciółką Darą.

Pewnego dnia na jej głowę spada wielki ciężar. Musi zaopiekować się siostrzenicą, której nie widziała od bardzo dawna. Czy Gal da sobie radę i zacznie postrzegać ludzi jako przyjaciół, a nie tylko wrogów?

Główna bohaterka ma bardzo... interesujący charakter. Posiada wielu znajomych, ale chyba nie może się pogodzić z tym, że oni są zdrowi, a ona nie. Do tego dochodzi starsza, nieodpowiedzialna siostra, która jest zazdrosna. O co? O to, że rodzice zawsze faworyzowali Gal ze względu na jej chorobę. Dlatego, żeby zwrócić na siebie uwagę zaczęła pić i brać narkotyki.. Niestety to nic nie pomogło, a coraz trudniej było się uwolnić z uzależnienia...

 

„ - Jestem tu – słyszę głos mamy.

Nawet nie zauważam, kiedy podają mi lek. Tracę przytomność.”

Bardzo zaciekawiła mnie postać Pana Mortona, nowego nauczyciela chemii, który ma jakąś tajemnicę. Gal oczywiście odkrywa jego sekrety, które są bardzo dla niego bolesne. Pomimo że oboje tego nie widzą, pomiędzy Gal a Panem Mortonem zaczyna się coś dziać... A może po prostu są tylko przyjaciółmi?

Dara oraz Railey to także bardzo interesujące postacie. Dara to wolny duch, który nie patrzy na zasady. Robi to, co jej się żywnie podoba i ma swoje zdanie. Railey to zaś bardzo typowa nastolatka. Próbuje się wkupić w towarzystwo ubierając się i robiąc rzeczy, których by nigdy nie zrobiła. Z czasem przywiązuje się do ciotki i zaczyna pomagać w szklarni. Railey i Gal stają się sobie bardzo bliskie.

„Sztuka uprawiania róż z kolcami” autorstwa Margaret Dilloway to bardzo miła i pouczająca książka. Opowiada o walce, przyjaźni, rodzinie oraz pasji. Ciężko mi cokolwiek o niej pisać, ponieważ nie mam co do niej żadnych zarzutów, ale i także nie jest rewelacyjna. Po prostu miłe czytadło, lecz czytając Podziękowania zaskoczyło mnie to, że po części ta historia nie jest wyssana z palca. Szwagierka autorki także była chora na nerki i każdy szczegół na przykład tym, jak się czuje Gal, co myśli… to była prawda. Bardzo wielki plus za to.

Powieść podzielona jest na 44 rozdziały. Pojawia się w niej także „Wielki poradnik hodowli róż Winslowa Blythe'a” na prawie każdy miesiąc. Od marca do listopada, bo właśnie w tym czasie zaczynają zakwitać oraz obumierać róże. Osobom, które interesują się hodowaniem róż, może się to przydać, ale jak dla mnie było to trochę nudne, więc zaczęłam omijać te fragmenty.

Styl autorki nie jest niezbyt lekki, ale książkę czyta się bardzo miło i dość szybko. Język bardzo przystępny i z łatwością wiemy, co bohaterka ma na myśli.

Wypowiedziałabym się także jeszcze na temat okładki, ale nie ma tu dużo do pisania. Jest bardzo tematyczna i nawet interesująca. Podobały mi się także ozdobniki przed każdym rozdziałem. Bardzo klimatycznie.

„Sztuka uprawiania róż z kolcami” to bardzo mądra powieść. Czyta się ją naprawdę miło. Czasami z uśmiechem na twarzy, ale czasem ze smutkiem. Z czystym sumieniem mogę wam ją polecić.

 

„Patrzy na mnie, zszokowany, kiedy podchodzi pielęgniarka i odprowadza mnie na bok.

- Nic pan nie rozumie! - Moją gorycz czuć w powietrzu, staje się niemal widzialna.”

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu M!