"Kroniki Ciemności. Łowca Demonów" - Agnieszka Michalska

Tytuł: Kroniki Ciemności. Łowca Demonów

Autor: Agnieszka Michalska

Ilość stron: 198

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Rok wydania: 2013

Moja ocena: 4/6

Osierocona Katy mieszka wraz z trzema kuzynkami: Phoebe, Pige oraz Piper. Tak naprawdę nigdy nie poznała swoich rodziców, ale nie martwi się tym. Jej kuzynki oraz przyjaciele są dla niej wszystkim. Dziewczyna w swoje piętnaste urodziny dowiaduje się, że jest czarodziejką i to niezwykle potężną. Również jej przyjaciele Chris oraz Wyatt pochodzą z rodu czarodziejów. W tym samym czasie na jej dom napadają demony i wraz z przyjaciółmi jest zmuszona wyruszyć do opuszczonego domku, który znajduje się w Górach Skalnych. W czasie podróży poznaje Keire oraz tajemniczego Łowce Demonów. Z czasem Katy zaprzyjaźnia się z Łowcą i postanawia także nim zostać, lecz zawód ten nie jest łatwy. Trzeba wyrzec się uczuć oraz pozostawić swoją całą rodzinę. Czy Katy się na to zdecyduje?

„Kronika Ciemności. Łowca Demonów” to książka oparta na serialu „Czarodziejki”. Autorka zaczęła ją pisać w wieku trzynastu lat, lecz z powodów prywatnych musiała przerwać. Trzy lata później znowu powróciły marzenia o wydaniu własnej książki i tak oto teraz możemy zapoznać się z historią Katy oraz jej przyjaciół.

Czy autorka dobrze zrobiła wiążąc bohaterów książki z serialem „Czarodziejki”? Sądzę, że tak. Chociaż tak naprawdę książka nie ma z nim nic wspólnego. Pojawiają się trzy siostry czarodziejki, lecz dalsza historia jest całkowicie inna.

Lubię serial „Czarodziejki”, ale nie na tyle, by czytać o nich książkę. Początek wydawał mi się dość nudny i ciężko było mi się zaaklimatyzować w świecie czarodziejów, ale z czasem, gdy historia coraz bardziej się rozwijała, nabrałam pewności, że to dobra książka. Bez minusów się jednak nie obyło...

Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to ciągle powtarzanie słów typu: powiedziała, rzekła, rzucił, zapytał… itp. Wiem, że jest to debiut i powinnam się z tym liczyć, jednak bardzo mi to przeszkadzało. Sądzę, że jest to jedynie wina redaktora wydawnictwa, gdyż powinien to po prostu dostrzec. Momentami rzeczywiście czułam, jakby pisała to szesnastolatka. Zachowanie głównej bohaterki także bardzo mnie irytowało. Każde słowo, magazyn podwędzony kuzynkom było dla niej tajemniczą zagadką. Co jeszcze mnie zdziwiło to to, iż kuzynki wysłały ją w podróż, chociaż wiedziały, że grozi jej niebezpieczeństwo. Czy chociaż jedna nie mogła się z nimi wybrać? Naprawdę? Pani Michalska próbowała stworzyć bardzo charakterystyczne postaci. Czy jej się to udało? Nie do końca. Na samym początku trudno było mi się połapać która to Paige czy Phoebe. Jedynie Łowca się wyróżniał. Przystojny, tajemniczy... dokładnie taki, jaki powinien być. Niestety o Chrisie i Wyattcie nie dowiadujemy się zbyt wiele, lecz nie za bardzo mi to przeszkadza. Niezbyt się do nich przywiązałam. No, chyba że do Chrisa...

Sama fabuła jest dość oryginalna. Na tyle, aby zainteresować czytelnika. Książka liczy tylko 200 stron, ale dzieje się w niej naprawdę wiele. Szkoda jednak, że to już koniec. Będę musiała poczekać na następną część. Co do okładki, to po prostu powala. Jest przepiękna, a do tego tajemnicza i chylę czoła grafikowi, który ją wykonał. Lepiej być nie mogło. Czytałam niektóre opinie na jej temat i np. dostrzegłam, że czcionka (oczywiście chodzi o okładkę) jest bardzo podobna do „Zwiadowców”. Nie widzę w tym jednak żadnego minusa. Język autorki jest nawet dobry, ale trzeba jeszcze nad nim trochę popracować. Sądzę, że drugi tom bardzo nas zaskoczy.

„Kroniki Ciemności. Łowca Demonów” to książka warta przeczytania, chociaż na początku uważałam inaczej. Arcydzieło to nie jest, lecz fantastyka w czystej postaci, która ma po prostu umilić czas. Czyta się ją szybko, więc nawet gdyby komuś się nie spodobała, nie straci zbyt wiele czasu. Czy polecam ją każdej osobie? Myślę, że tak.

Za książkę serdecznie dziękuję autorce Agnieszce Michalskiej!

 

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: