"Świat Podziemi" - Meg Cabot

Tytuł: Świat Podziemi

Tytuł oryginału: Underworld

Autor: Meg Cabot

Ilość stron: 336

Wydawnictwo: Amber

Rok wydania: 2012

Moja ocena: 4/10

„Tamta dziewczyna miała na imię Persefona i porwał ją Hades, bóg zmarłych, by żyła z nim w podziemnym świecie. - To jeden z greckich mitów. Ale to, co spotkało mnie, to nie mit...”

Pierce po raz kolejny została porwana do Świata Podziemi, którego władcą jest jej chłopak John. Tym razem jednak rozumie, że to dla jej bezpieczeństwa, lecz czy i w podziemiach nie dopadną jej Furie? Nagle okazuje się, że jej kuzyn Alex może być w niebezpieczeństwie. John decyduje się to sprawdzić i wraz z Pierce wyruszają do krainy żywych. W międzyczasie dziewczyna dowiaduje się ciekawych rzeczy na temat Johna. Okazuje się, że John ma wiele tajemnic, którymi nie podzielił się z Pierce... Czy dziewczyna będzie w stanie mu zaufać i pozostanie z własnej woli w świecie tak innym, niż żyła do tej pory?

Główna bohaterka to... typowa dziewczyna z powieści paranormal romance. Bardzo kocha Johna, ale czuje, że on coś przed nią ukrywa i za wszelką cenę próbuje się tego dowiedzieć. Na początku próbuje trzymać swoje uczucia na wodzy, bo nie tego była uczona i w ten sposób rani Johna. A on? Oczywiście jej wybacza, bo to miłość jego życia. Typowe. Wydawało mi się, że nie raz John potrzebny był jej tylko do ochrony i do spełniania jej zachcianek. „Chcesz wrócić na ziemię i sprawdzić, czy Twój kuzyn nie wymyślił czegoś głupiego, chociaż wiesz, że po drodze napotkasz Furie, które zapewne zechcą Cię zabić? Ależ oczywiście, że się zgadzam, bo Cię kocham.” Może trochę przesadziłam, bo John miał lekkie opory, ale normalna inteligentna nastolatka pomyślałaby chociaż o niebezpieczeństwie, które ją może spotkać! Ja rozumiem, że martwiła się o swojego kuzyna. Ok, idź i sprawdź, czy wszystko u niego gra, ale dlaczego idziesz na festyn szukać kuzyna, a przy okazji gawędzisz sobie ze znajomymi, zajadasz się smakołykami i flirtujesz ze swoim chłopakiem, a Furie są coraz bliżej... To jest po prostu banalne. Po Meg Cabot spodziewałam się trochę lepszej książki, zważając na to, że była moją ulubioną pisarką... aż do teraz. Sądzę, że zaczęła iść za modą. „Teraz modna jest głupiutka bohaterka, to ja taką stworzę. Moja książka stanie się sławna.” Zawiodłam się i to bardzo.

„ - Gdybym tego nie zrobił – odparł John, niebezpiecznie zniżając głos – pańska siostrzenica już by nie żyła.”

Najgorsze jest chyba to, że autorka skupiła się na jednym wątku. John cały czas towarzyszył Pierce, jakby była jego więźniem. Często narzekałam na to, że w drugiej części danej powieści brakuje głównego bohatera. Albo go ktoś porywa, bądź wyjeżdża. Tym razem było go zdecydowanie za dużo. Powiem jeszcze, że tak naprawdę nic ciekawego nie dzieje się w tej książce. Okay, walka pomiędzy Furiami, odkrywanie prawdy na temat Johna, ale... nie można było się wczuć w tę historię. Zazwyczaj, jak czyta się jakąś dobrą książkę, świat dookoła Ciebie przestaje istnieć, a ja czytając „Świat Podziemi” wiedziałam nawet, co leci w telewizji! Książka po prostu nie posiada żadnej głębi. Jest to literatura, o której szybko się zapomina. Sama dokładnie nie pamiętam poszczególnych wątków z pierwszej części...

To, co mnie jeszcze dziwi, to tytuł książki. Świat Podziemi? Naprawdę? Większość akcji toczy się na Ziemi, więc nie za bardzo rozumiem, dlaczego jest taki tytuł tej powieści. No cóż… widocznie nie rozumiem zbyt wielu rzeczy.

Pomimo licznych wad to powieść czytało mi się dość przyjemnie. Szybko i bezproblemowo. Autorka bardzo dobrze posługuje się językiem młodzieżowym. Jest on zrozumiały i czasami nawet zabawny.

Nie mogę oczywiście nie napisać o ozdobnikach w książce. Są one wprost przecudowne! Bardzo umilały mi czytanie i za każdym razem, gdy przerzucałam stronę, podziwiałam je. Do tego przed każdym rozdziałem był podany fragment z „Boskiej komedii” Dantego nawiązujący do rozdziału. Dość interesujący pomysł, lecz oczywiście nie oryginalny.

Komu mogę polecić książkę „Świat Podziemi” Meg Cabot? Jedynie tym, którzy już zagłębili się w historii Pierce i Johna. Nie warto zaczynać tej trylogii, ale jeśli ktoś już czytał książkę „Porzuceni”, która jest pierwszą częścią, no to wypadałoby zapoznać się z dalszą fabułą.

„- Nie wiem. - John nareszcie spojrzał mi w oczy i zobaczyłam w nich głęboki żal. - Ale, Pierce, obawiam się, że jest już za późno. On już nie żyje.”

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Ostatnio pojawiają się same recenzje gatunku paranormal romance, ale dodam tylko jeszcze jedną, a później będzie coś Sparksa. :)