"Złoty most" - Eva Völler

 

Tytuł: Złoty most

Tytuł oryginału: Zeitenzauber - Die goldene Brücke

Autor: Eva Völler

Ilość stron: 439

Wydawnictwo: Egmont

Rok wydania: 2013

Moja ocena: 5+/6

„Pokuta i żal to dwie różne rzeczy, jedno bez drugiego jest niewiele warte.”

 

Życie Anny i Sebastiano trochę się ustatkowało. Próbują jak najczęściej się ze sobą spotykać, jednak nie jest to łatwe. Bilety trochę kosztują, ale para zakochanych się nie poddaje. Nadal wędrują w czasie i pomagają zmienić przyszłość. Niestety Anna w samym środku egzaminów maturalnych dowiaduje się, że Sebastiano utknął w XVII wieku w Paryżu. Dziewczyna natychmiast rusza za nim, lecz nie wie, co dokładnie się stało. Podczas ich spotkania Anna dowiaduje się, że Sebastiano jest muszkieterem Richelieu. Bezwzględnego i knującego intrygi kardynała, a na dodatek chłopak jej nie poznaje. Okazuje się, że w trakcie podróży coś poszło nie tak i Sebastiano stracił pamięć. Wie tylko, że za wszelką cenę musi ochronić kardynała.

Anna jest załamana. Jej ukochany jej nie pamięta, a na dodatek uważa, że nie powinna wspinać się na drzewa, które są dla niej za wysokie. Bolesne, prawda? Jednakże Anna, pomimo wszystko, postanawia mu pomóc, bo jak nie ona, to niby kto? Tak oto próbuje wszelkimi sposobami być blisko Sebastiana. Najpierw praca w barze, w którym dość często bywa. Później przyjęcia, na których się pojawia, a na samym końcu zostaje towarzyszką niezwykłej Marie, przyjaciółki królowej, którą Sebastiano na rozkaz kardynała ma uwieść i wyciągnąć z niej wielki sekret królowej. Jej próby nie są daremne. Sebastiano widzi w niej kogoś więcej i zaczynają się spotykać, lecz czy to wszystko nie wydaje się zbyt piękne? Wszędzie czają się intrygi i nie można nikomu ufać. Nawet Sebastianowi...

Eva Voller już jako dziecko lubiła wymyślać historie. W dorosłym życiu zarabiała na utrzymanie jako sędzia, później zaś jako adwokatka, zanim ostatecznie zrezygnowała z rozpraw i prawniczej togi. Jest znawczynią Wenecji i właśnie to miasto grało główną rolę w jej pierwszej powieści dla młodzieży, czyli „Magicznej gondoli”, w której czytelnicy mogli poznać podróżujących w czasie Annę i przystojnego Sebastiana. *

„Złoty most” to kontynuacja prześwietnej książki „Magiczna gondola” autorstwa Evy Voller. Czy jest tak samo dobra, jak pierwsza część? Przekonajmy się.

Zacznę od tego, że uwielbiam książki o podróżach w czasie! W ten sposób możemy dowiedzieć się czegoś więcej o przeszłości, lecz sama historia jest po prostu niesamowita. Suknie, piękne zamki, a do tego prawdziwi dżentelmeni. Oczywiście nie zawsze. Książka ukazuje także tę drugą, gorszą część XVII wieku. Smród, nocniki za parawanami, wychodki. Niemiłe uczucie, prawda? Wielu z nas nie przeżyłoby w tamtych czasach.

Pomimo świetnego pomysłu na fabułę i wykonania, powieść ma jednak swoje wady. Momentami niektóre fragmenty po prostu nudziły. Wiem, że aby ukazać magię przeszłości trzeba poświęcić trochę czasu opisom, ale one czasami były tak nudne, że miałam ochotę ominąć dany fragment. Drugim i ostatnim minusem jest ukazywanie ciągłych potrzeb fizjologicznych nie tylko głównej bohaterki. Po prostu wybuchałam śmiechem w tych momentach, a czasami były one bardzo obleśne... Fabuła rozwija się dość powoli, ale to nie przeszkadza, gdyż wciąga niemiłosiernie. Gdy zasiądziesz raz, całkowicie się w niej zanurzysz i już nie oderwiesz się, aż jej nie skończysz. Tak zaliczyłam dwie nieprzespane nocki, wliczając w to pierwszą część powieści. Niestety nie jestem w stanie jej zrecenzować, ponieważ czytałam ją w formie ebooka, a ja muszę mieć książkę przed sobą. Łatwiej mi wyszukać dane informacje do recenzji.

Historia miłosna pomiędzy Anną a Sebastiano także zachwyca. Musieli na nowo się pokochać i w ten sposób udowodnili, że są sobie przeznaczeni. Na dodatek „kłótnia kochanków” bardzo mi się spodobała. Lubię takie akcje w książkach. To, jak autorka ukazała ich charaktery było wręcz imponujące. Momentami Anna była irytującą, zwykłą nastolatką, ale dzięki temu nie była doskonała. Zaś Sebastiano... prawdziwy, szlachetny przystojniak, jednak zwykły mężczyzna, który kocha swoją dziewczynę ponad wszystko.

To teraz kilka słów o okładce... WOW! Mogłabym na nią patrzeć, patrzeć i jeszcze raz patrzeć. Jest przecudna. Nic dodać, nic ująć!

Teraz powinno pojawić się piękne zakończenie, które ma was zachęcić do przeczytania książki, ale ja po prostu napiszę: polecam!

 „ - Mówiłem ci, że te spodnie są za wąskie - wtrącił zrzędliwie Sebastiano. 

 - Nie moja wina. Sam mi je dałeś.

 - Przytyłaś? 

 - Uważasz, że jestem gruba? - spytałam oburzona.”

*opis z okładki książki

 

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: