"Zapomniane" - Cat Patrick

Tytuł: Zapomniane

Tytuł oryginału: Forgotten

Autor: Cat Patrick

Ilość stron: 312

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 2012

Moja ocena: 3/6

"Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga zwykle czasu, ale ostatecznie się to udaje."

 

London ma problem. Nie pamięta przeszłości, ale za to widzi przyszłość. Każdego dnia musi robić pomocnicze notatki. Co miała na sobie poprzedniego dnia, co było zadane bądź po prostu rzeczy, które mogą okazać się ważne. Co dziwniejsze, oprócz jej przyjaciółki i rodziny nikt nie wie, że coś jest z nią nie tak i musi stwarzać pozory normalnego życia. Nie jest łatwo. Do tego jej przyjaciółka Jamie jest na nią obrażona, a matka prawdopodobnie ją okłamuje. Pewnego dnia do szkoły przychodzi nowy uczeń. Tym uczniem jest niewiarygodnie przystojny Luck. Pomiędzy nim a London zaczyna dziać się coś poważnego, ale co się stanie gdy Luck dowie się prawdy? Że go... nie pamięta?

Jak sami widzicie fabuła jest dość ciekawa, ale czy autorce udało się stworzyć coś dobrego i oryginalnego? Nie jestem pewna. Już na samym początku poczułam, że niezbyt spodoba mi się ta książka. Czemu? Otóż sądzę, że pani Patrick nie do końca wykorzystała jej potencjał. Brakowało mi wielu rzeczy. Nawet to, że London każdego dnia dowiadywała się, że ma chłopaka, nie było dla niej zaskoczeniem. Przyjmowała to ze spokojem i zachowywała się, jakby nic się nie działo, a Luck tego nie zauważał. Tak na początku myślałam, ale gdy zagłębiłam się w tę historię stało się jasne, dlaczego Luck tak się zachowywał.

Zaskoczyło mnie także to, że pomiędzy Lukiem a London tak szybko „zaiskrzyło”. Już po pierwszym spotkaniu London zachowywała się jak zwariowana fanka jakiegoś zespołu i była pewna, że również Luck czuje coś do niej. Po zaledwie dwudziestominutowej rozmowie!

Co gorsza, tak naprawdę nie było żadnej porządnej fabuły. Tego momentu kulminacyjnego, do którego sprowadzą się wszystkie zdarzenia, jak wojna czy jakieś porwanie. Nic, kompletnie nic takiego nie było. Książka się zaczęła, skończyła i nie ma co nad nią wzdychać, bo i bohaterowie niezbyt urzekali swoją inteligencją.

Wydawało mi się także, że autorka za bardzo próbowała wczuć się w rolę nastolatki. Używanie takich sloganów jak: „dzinks, no, w porzo czy histra” to nie był dobry pomysł. Nie sądzę, aby młodzież teraz tak mówiła, a zwłaszcza dziewczyny. Oczywiście może to być wina tłumacza, że nie „rozumie” języka młodzieżowego. Zauważyłam także dość częstą zmianę czcionki. Najpierw (jeśli się nie mylę) była „Times New Romans”, a kilka zdań później „Georgia”. Niby aż tak bardzo to nie przeszkadza, ale błąd już jest.

Zastanawiam się, do jakiego gatunku mogę zaliczyć tę książkę. Paranormal romance? Nie do końca, więc może obyczajówka? Hmm, chyba będę musiała się jeszcze nad tym zastanowić.

Pomimo wad, które posiada książka, czytało się ją szybko i przyjemnie. Takie malutkie umilenie wieczora. Nic więcej. Nie można oczekiwać od niej jakiejś mądrości czy dobrego dramatu.

Sądzę, że książki nie warto czytać. To tyle, co mogę na ten temat powiedzieć, bo jak sami widzicie, recenzja nie jest zbyt długa.

„Zabawne, jak możliwości dodają skrzydeł. Zabawne jak rzeczywistość ściąga z powrotem na ziemię.”

Recenzja bierze udział w wyzwaniu:

***

Informuję, że w najbliższym czasie recenzje będą ukazywać się rzadziej. Niestety, ale szkoła wzywa, a ja w tym roku zdaję egzamin zawodowy i trochę mnie cisną. Na dodatek z polskiego czeka "Zbrodnia i kara", a ja nie przepadam za takimi książkami. No trudno, dam radę. :)