Poczekajka - Katarzyna Michalak

Główna bohaterka z pozoru jest bardzo zwyczajną kobietą. Marzy o własnym domu na wsi, ukochanym, który przyjedzie po nią na białym koniu... Zwyczajne babskie marzenia. Mimo wszystko, Patrycja jest nadzwyczajna w swojej zwyczajności. Ona próbuje spełniać swoje marzenia. Nie siedzi w domu, rozmyślając, jak życie potoczy się gdyby... Patrycja nie gdyba. Patrycja wciela swoje plany w życie. Rzuca wszystko i wraz z Pandą-psem wyrusza do małej wsi o nazwie Poczekajka. Na początku nie jest łatwo. Jej wymarzona chatka wygląda jakby za chwilę miała się rozpaść, a i sąsiedzi nie są zbyt mili, ale nasza marzycielka się nie poddaje. Walczy. Zostaje weterynarzem w jednym z pobliskich zoo i wiedzie beztroskie życie. Do czasu. W jej sielankowym świecie, pojawia się Łukasz. Przystojny, bogaty mężczyzna i co najlepsze – jest zainteresowany Patrycją. Czyżby spotkała swego wymarzonego księcia? Ale jak w każdej bajce muszą pojawić się jakieś problemy. Na horyzoncie pojawi się drugi Pan. Gabriel. Dziki, tajemniczy facet, który na dodatek potrafi jeździć konno. O tak! Wymarzony facet. Patrycja nie wie kogo ma wybrać: Łukasza, który coraz bardziej pokazuje nam swoją prawdziwą naturę czy Gabriela – tajemniczego księcia?
Najlepsze jest to, że akcja przeplatana jest magią. Pojawiają się w niej czarownice, sabat. Jednakże nie jest to powieść z gatunku parnormal romance. Na początku myślałam, że to jakiś żart, sen, ale to zwykła, lekka obyczajówka, w której pojawia się magia. Nasza Pipi zostaje czarownicą, a pomaga jej w tym nie jaka Berenika. Czy ma ona jednak czyste intencje? Zobaczymy.
Jak większość polek, byłam negatywnie nastawiona do polskich, współczesnych książek. Są one trochę zwyczajne, nic nie wnoszące do naszego życia. A jednak.
Poczekajka, Katarzyny Michalak to wspaniała książka. Nic jej nie przebije. No może jedynie dalsze części serii. Czytając ją w jednej chwili płakałam, w drugiej śmiałam się do łez. Daję wam jedną radę. Nie czytajcie jej w miejscach publicznych. Niektórzy ludzie, mogą uznać was za wariatów, jeśli masz ochotę tarzać się po podłodze ze śmiechu.
Styl autorki jest świetny. Lekki, potoczny. Bardzo łatwo można wyobrazić sobie daną scenę. Książkę z łatwością przeczytasz w jeden wieczór, popijając sobie ciepłą herbatkę. Po prostu skończysz jeden rozdział, już musisz zacząć następny, bo chcesz wiedzieć co się wydarzy. Nawet się nie obejrzysz, a już będziesz ocierać łzy, czytając ostatnią kartkę. Do tego bardzo ładnie zostały wykreowane postaci. Każde z nich jest inne. Dziwne na swój sposób. Nie jesteś w stanie przewidzieć, co autorka akurat wymyśliła i co będzie się zaraz działo. Jedyne co mi się nie podobało to to, że były akcje, które tak naprawdę w życiu nie mogą się wydarzyć. Człowiek zazwyczaj nie rzuca wszystkiego: rodzinę, przyjaciół, pracę, by podążyć za swym najdroższym, którego na dodatek jeszcze się nie poznało. Życie nie jest tak zwariowane.. Ale to był tylko jeden przykład i to z tych mniej ważnych. Resztę przeczytacie sami.

Poczekajka to książka dla młodszych jak i starszych pań, ale i dla mężczyzn. Dzięki niej, wiem, że warto gonić za marzeniami i nigdy, ale to nigdy w życiu się nie poddawać, bo zawsze spotka nas coś dobrego. Jestem dozgonnie wdzięczna Pani Kasi, za napisanie tak wspaniałej książki. Z czystym sercem mogą ją wam polecić i obiecać, że się nie zawiedźcie. A jeśli wam się nie spodoba, no cóż.. O gustach się nie dyskutuje.

–    Witaj, rusałko. Zjawiłaś się, by zwieść mnie nad skraj leśnego jeziorka i porwać w odmęty?
–    Ja... eee... yyy... za krową.

Moja ocena: 9.5/10





A tutaj macie teledysk to książki. Nie wiem  jak wam, ale mi osobiście bardzo się podoba. :)

Ps. Znacie może jakieś sposoby na wypromowanie bloga?