"Papierowe miasta" John Green

Tytuł: Papierowe miasta

Tytuł oryginału: Paper Towns

Autor: John Green

Ilość stron: 400

Wydawnictwo: Bukowy Las

Rok wydania: 2013

Moja ocena: 5/6

„Pójdziesz do papierowych miast i nigdy już nie powrócisz.”

Quentin od dawna jest zakochany w swojej sąsiadce Margo Roth Spiegelman. W dzieciństwie się przyjaźnili, ale pewnego dnia wszystko się skończyło. Teraz chodzą do tego samego liceum, a Quentin po cichu do niej wzdycha. Pewnego dnia Margo niespodziewanie odwiedza Q i proponuje mu niezapomnianą noc. Q ma pomóc Margo zemścić się na jej chłopaku i przyjaciołach. Chłopak z początku był trochę sceptycznie do tego nastawiony, ale z każdą coraz to nowszą przygodą był bardziej przekonany, że dobrze postąpił, idąc z nią. Niestety następnego dnia Margo znika, ale to nic nowego. Dziewczyna co jakiś czas uciekała z domu i zostawiała wskazówki dla rodziców. Dlatego nikt tym się jakoś nie przejął. Jednak Margo nie ma coraz dłużej i Quentin zaczyna się martwić. Wraz ze swoimi przyjaciółmi odkrywa, że Margo tym razem zostawiła wskazówkę dla niego. Co ona jednak ma znaczyć? I dlaczego została przeznaczona właśnie jemu?

Z każdą kolejną wskazówką Q przekonuje się, że jego wyobrażenia o Margo nie były prawdziwe. Nie wie, kim ona tak naprawdę jest i do czego jest w stanie się posunąć.

„Nagle do głowy przyszła mi okropna myśl, tego rodzaju myśl, której nie da się cofnąć, kiedy już się wymknie na powierzchnię świadomości: wydawało mi się, że to nie jest miejsce, do którego przyjeżdża się, żeby żyć. To miejsce, do którego przyjeżdża się, żeby umrzeć.”

Margo i Quentin jako dzieci zobaczyli coś strasznego. Byli świadkami śmierci pewnego mężczyzny. Jako pierwsi odkryli jego ciało w parku, i od tamtego czasu Q nie mógł przestać o tym myśleć. Nawet kiedy przyjaźń pomiędzy nimi się rozpadła. Już wtedy wiedział, że z Margo jest coś nie tak. Wiedział, że ona się nie bała. Była po prostu... ciekawa okoliczności śmierci nieznajomego i postanowiła to odkryć. Z wiekiem jej pomysły stawały się coraz lepsze i dzięki temu zyskała dużą popularność w szkole, a Quentin był jednym z tych chłopaków, którego imienia nawet się nie zna. Jemu jednak to nie przeszkadzało. Miał oddanych przyjaciół: Radara i Bena. To mu wystarczyło. Wszystko toczyłoby się po staremu, gdyby nie tamta noc...

John Green już w „Gwiazd naszych wina” udowodnił nam, że jest świetnym pisarzem. Czy tym razem mnie nie zawiódł?

Pomysł na fabułę był po prostu genialny! Każdy szczegół wykorzystany i dopracowany. Nie ma tu żadnych niejasności, a na dodatek książka jest nieprzewidywalna, co w tych czasach zdarza się bardzo rzadko. Powieść potrafi wciągnąć, rozśmieszyć, ale i skłonić czytelników do myślenia. Nie ma w niej miejsca na żadne błędy. Wszystko było poukładane i naprawdę nie mam tutaj czego się „czepiać”, a i ciężko wymienić mi wszystkie zalety tej książki. Niektóre sceny były tak bardzo obrzydliwe, że aż zabawne, ale dzięki temu autor pokazał nam, jak chłopcy w wieku osiemnastu lat naprawdę się zachowują i czego pragną. Każdy bohater był na swój sposób charakterystyczny, nie było w nich żadnego podobieństwa. Zapewne zastanawiacie się, skoro książka jest taka dobra, dlaczego nie dałam maksymalnej ilości punktów? Po prostu czekam aż John Green zachwyci mnie jeszcze bardziej.

„Odchodzenie jest przyjemne i czyste, tylko kiedy zostawia się za sobą coś ważnego, coś, co miało dla nas znaczenie. Kiedy wyrywa się życie razem z korzeniami. Ale tego nie da się zrobić, dopóki nasze życie nie zapuści korzeni.”

Język jest oczywiście typowy dla Johna Green, trochę filozoficzny, trochę zabawny. Oczywiście powiem kilka słów na temat okładki. Osobiście nie cierpię różu, ale... no jest ona po prostu piękna i chylę czoła grafikowi. :)

„Papierowe miasta” to dowód na to, że książkę można napisać „o czymś”. John Green udowodnił, że na dodatek może być ona inteligenta i potrafi wnieść coś do naszego szarego życia.

„Jakże łatwo można dać się zwieść, wierząc, że człowiek jest czymś więcej niż tylko człowiekiem."