"Bunt bogini" - Josephine Angelini

Tytuł: Bunt bogini

Tytuł oryginału: Goddess

Autor: Josephine Angelini

Ilość stron: 368

Wydawnictwo: Amber

Rok wydania: 2013

Moja ocena: 4/6

 „Nie zakochałaś się w nim raz na zawsze. Zakochujesz się za każdy razem, kiedy go widzisz” 

Helena jest potomkinią Heleny Trojańskiej. Nadchodzi wojna i dziewczyna po raz kolejny musi odwiedzić Podziemie, by jej zapobiec. Czy jej się to uda?

Głowna bohaterka znowu musi zmierzyć się z Mojrami. Tylko jak? Helena znalazła sposób, lecz nie jest pewna, czy się powiedzie. Na dodatek nie może o nim nikomu opowiedzieć, nikomu prócz Oriona... Czy to aby jest bezpiecznie? W końcu przepowiednia mówi, że to Orion jest tyranem. Niestety poprzez łączącą ich bliskość Helena rani Lucasa. Wie, że dzięki temu nie za wiele wskóra, ale ma nadzieję, że Lucas choć na trochę przestanie ją kochać. I coś się dzieje. Helena z niewiadomych powodów przejęła także moce Oriona i Lucasa. Teraz może wszystko, lecz czy to ją nie zgubi? Nawet rodzina i przyjaciele zaczynają się jej bać. Do tego ktoś zdradzi dziewczynę. Wróg czy przyjaciel? Czy historia się nie powtórzy ?

 
„Żyć tak, jakby każdy dzień miał być naszym ostatnim na Ziemi.”

„Bunt bogini” to już ostatnia część trylogii „Spętani przez bogów”. Czy to dobrze, że to już koniec historii rodem z mitologii? Chyba tak, chociaż według mnie była ona zbyt chaotyczna. Za dużo było niedokończonych wątków. Jeszcze jeden dobrze się nie skończył, autorka już goniła z następnym. Niby nie jest to takie złe, bo nie wiało nudą, ale jednak jakiś schemat musi być.

Przyznam się, że pierwsza część mnie zachwyciła, ale każda kolejna była gorsza. Chociaż nie. „Bunt bogini” był trochę lepszy od „Wędrówki przez sen.”. Pomysł na fabułę był świetny, ale autorka go nie wykorzystała. Mogła napisać bestseller, ale wyszedł zwykły paramormal romance.

Drugim minusem jest odstęp czasu, w jakim zostały wydane poszczególne części. Rok to jednak dużo, a czytelnik potrafi już co nieco zapomnieć i tak było w moim przypadku. Musiałam się naprawdę wysilić, żeby cokolwiek wiedzieć na temat danej sytuacji. Jaki z tego morał? Książka dobra, ale na jeden wydech. Później się ją kompletnie zapomina. Ale żeby nie było samego jęczenia, są także i plusy. Charakterystyka bohaterów jest przegenialna. Każdy ma w sobie coś innego, za co go lubisz. Ja największą sympatią pałam do Hadesa, króla podziemia. Zawsze uważałam go za okrutnego władcę, a tu takie zaskoczenie! To przesympatyczny pan w średnim wieku! Do tego przystojny, pomocny oraz sprawiedliwy, a nie zachłanny typ pragnący śmierci ludzi. Z chęcią ucięłabym sobie z nim pogawędkę. Autorka wprowadziła także kilka nowych wątków romantycznych. Czy to dobrze? Nie było to złe posunięcie, ale jednak ucierpiała na tym Helena i Lucas. Już nie czułam ich miłości ani namiętności pomiędzy tych dwojgiem. A w pierwszej części było to miłe doznanie... ;p

Do stylu autorki nic nie mam. Jest jaki jest. Podobny do wielu innych amerykańskich pisarek i nic na to nie poradzimy. Jednak takie książki czyta się najszybciej i chyba o to w tym chodzi. Ona nie ma nic wnosić do życia, tylko umilić czas.

Bardzo podoba mi się okładka, chociaż do najpiękniejszych nie należy. Ten pomarańcz, wchodzący w brąz bardzo przypomina mi kolory Hadesu... Czemu? Tego nie wiem, ale tak sobie go wyobrażam.

„Bunt bogini” jest dobrą książką na wieczór. Czy polecam? Jeśli na kogoś czeka jeszcze pierwsza część? Tak. Jest to miła książka, momentami zabawna i na pewno nie nudna. Czyta się ją po prostu szybko i przyjemnie.

 „ - Sprawiam ci ból? - spytał łamiącym się głosem i spojrzał na nią bezbronnie. 

- Tylko wtedy, kiedy mnie zostawiasz - odparła i wtuliła się w niego. 

- Nie opuszczaj mnie nigdy więcej.”

Recenzja bierze udział w wyzwaniu: